تور مجازی: میامی

به گزارش مجله یگانه، داستان عکس برداری از شهر میامی را از زبان سرجری سمنوو (Sergey Semenov)، یکی از عکاسان تیم عکاسی ایرپانو، می خوانیم.

پیش از این، بارها به میامی سفر نموده بودم و هر بار قصد داشتم توری مجازی از این شهر شگفت انگیز بسازم، اما، در حقیقت، تهیه تور مجازی از میامی کار آسانی نبود. اما چرا...

اولین بار سال 2009 بود که تصمیم به این کار گرفتم. آن موقع، فکر می کردم هوا همواره در این نقطه از زمین و به خصوص در ماه نوامبر خوب است؛ طبق گفته های هواشناسی، هوا باید گرم و مطبوع می بود، اما در اصل، اوضاع آن طوری نبود که می گفتند.

در مجموع، استان فلوریدا را به گردبادهایش می شناسند (به همین علت است که مرکز ملی طوفان امریکا در شهر میامی است). آن روز، باد شدیدی می وزید و گهگاهی هم باران می بارید. 30 دقیقه طول کشید تا از مرکز شهر به نزدیک ترین جایگاه هلیکوپتر رسیدم. ما معمولا برای عکس برداری، هلیکوپتر بدون در رزرو می کنیم. پس باید با این شرایط بد هوا، خیس شدن زیر باران را هم به جان می خریدم.

اما از همه بدتر، باد شدیدی بود که لحظه به لحظه شدیدتر هم می شد. هلیکوپتر داشت قدرتش را از دست می داد و نمی توانست چرخ بزند. سعی کردیم کنترل دستی دُم هلیکوپتر را پیدا کنیم: داشتیم ارتفاع از دست می دادیم (خلبان می گفت هلیکوپتر خیلی سریع و سخت سقوط می نماید). از او خواستم در ثابت ترین موقعیتی که می تواند معلق بماند و البته بر خلاف جهت باد. آغاز کردم به عکس برداری از درون هلیکوپتر، لحظه به لحظه، موقعیتم را عوض می کردم؛ از راست به چپ و از چپ به راست جابجا می شدم و عکس می گرفتم. اما، متأسفانه، در بازگشت به مسکو متوجه شدم عکس ها غیرقابل استفاده اند.

(برای گرفتن یک عکس پانوراما چندین عکس به صورت چرخشی گرفته می گردد که مقداری از کادر آن ها با هم مشترک باشد و در آخر، عکس ها را با استفاده از اپلیکیشن های عکاسی به هم وصل می نمایند.)

یک ماه بعد از این اتفاق، یعنی شب عید سال نو، تصمیم داشتم باز به میامی بروم و دوباره از همان نقاط عکس برداری کنم. به جای اینکه سال نو را جشن بگیرم، فرصت را غنیمت شمردم و راهی سفر شدم. بالأخره، سفر آن هم به میامی، شوق و ذوق خودش را دارد. مسئولی که درباره پرواز با او صحبت می کردم خودش را چیکو معرفی کرد، اما وقتی فهمید روس هستم با هیجان گفت نام و فامیلش الشا اورلو هست. البته، بیشتر شبیه لاتین امریکایی های ساکن امریکا بود و روسی هم صحبت نمی کرد. وقتی متوجه شد باور حرفش برایم سخت است، به سمت اتومبیلش رفت تا مدارکش را نشانم دهد. درست می گفت، ملیت کوبایی داشت، ولی نامش الشا اورلو بود.

سوم ژانویه، هوا سردتر از حالت عادی بود (10 درجه بالای صفر)، هلیکوپتر بدون در بود، پس باید کت زمستان های مسکو را می پوشیدم، وسایلم را جمع کردم و سوار هلیکوپتر شدم، در حالی که خلبان به لباس های گرمم می خندید. سرمای هوا را دست کم گرفته بود. وقتی پرواز می کردیم صدای دندان های خلبان را که از سرما به هم می خورد می شنیدم و هر چه بالاتر می رفتیم سردتر هم می شد.

خوشبختانه، این همه سختی، بالأخره نتیجه داد.

در اینجا، شما را به تماشا میامی دعوت می کنم؛ یکی از برترین نقاط ساحلی امریکا. تعداد بی شماری کلوپ و هتل به سبک آرت دکو (جنبشی هنری که در قرن بیستم در فرانسه به وجود آمد و بر معماری و هنرهای دیگر تأثیرگذار بود)، بلندترین آپارتمان های کشور متعلق به افراد سرشناس و ویلاهای افرادی چون آل پاچینو، جنیفر لوپز، جولیو ایگلیسیس، لنی کراویتز، مت دیمن، شکیرا، سیلوستر استالونه و مدونا را می توانید در میامی پیدا کنید.

خود شهر در حاشیه اقیانوس آتلانتیک ساخته شده و پرجمعیت ترین شهر استان فلوریدا و چهل ودومین شهر بزرگ امریکا است. جریان گرم اقیانوسی، گلف استریم، در 24 کیلومتری ساحل میامی جریان دارد که سبب گرما و رطوبت هوای این منطقه می گردد.

بیشتر جمعیت میامی را اسپانیایی زبان ها تشکیل می دهند؛ به خصوص کوبایی ها. حتی، در میامی محله ای به نام کوباکوچولو وجود دارد که قوانین خاص خودش را دارد و اگر اتومبیل تان را در آن محله پارک کنید، صبح، حتما باید در پی چرخ های اتومبیل تان بگردید. 82درصد جمعیت شهر را ملیت های گوناگون تشکیل می دهند و در واقع میامی چندملیتی ترین شهر دنیاست.