نقاشی های پیچیده ای که یک هنرمند ریاضیدان با استفاده از خطوط مارپیچی می کشد - مجله یگانه

یعنی این نقاشی ها با استفاده از بعضی بهینه سازی های کامپیوتری و مبانی ریاضی طراحی شده اند تا محدودیت های خاصی که او مد نظر داشته را در خود جای دهند.

آقای بوش به مسئله معروف فروشنده دوره گرد (traveling salesman) بسیار علاقه مند است و دائما دنبال یافتن راهکار هایی خلاقانه برای حل آن و البته تبدیل این راهکار ها به اثر هنری است.

در مسئله فروشنده دوره گرد، یک فروشنده باید با استفاده از بعضی بهینه سازی های ریاضی به چندین نقطه برای فروش محصولاتش برود بدون اینکه دو بار از یک راستا یا نقطه عبور نموده باشد. هدف این است که کوتاه ترین و کارآمدترین راستاها را انتخاب کند. این فروشنده دوره گرد باید در هر نقطه فقط یک بار توقف داشته باشد.

رابرت بوش محدودیت های مسئله فروشنده دوره گرد را وارد دنیای هنر و نقاشی نموده است و محدودیت هایی برای طرح هایش می گذارد تا فروشنده طولانی ترین راستاها و حلقه ها را برای رسیدن به یک نقطه طی کند.

بازی ریاضی یا هنر بازی

این موضوع را می توان در نقاشی هایش دید. خطوط طولانی یک به صورت مدور درآمده و هرگز به یکدیگر اتصال و تلاقی ندارند.

آقای بوش ریاضی را به خاطر محدودیت ها و بهینه سازی ها در حل مسئله دوست دارد و تصور می نماید همین محدودیت ها و بهینه سازی ها هم می توانند به دنیای هنر راهی پیدا نمایند. گاهی اوقات کار بسیار سخت تر می گردد و برعکس گاهی اوقات ترسیم یک نقاشی با محدودیت های ریاضی ساده تر و بازی با هنر است.

بوش اعتقاد دارد در دنیای هنر هم محدودیت ها و بهینه سازی ها وجود دارند و هر هنرمندی باید این ها را بپذیرد و با آن ها کنار بیاید.

پیچیدگی های نقاشی رابرت بوش در تعداد مکان هایی است که در سناریوی طراحی خود قرار داده است. برای مثال، در کشیدن نقاشی پرتره ون گوگ بیش از 120 هزار نقطه یا مکان راهکاری قرار داده است. در نقاشی دختر با گوشواره مروارید از 200 هزار نقطه استفاده می نماید.

هرچقدر این نقاط یا مکان ها در نقاشی بیشتر باشند؛ پیچیده تر شده ولی از دور نمای ظاهری بهتری به نقاشی می دهد و شما خطوط بیشتری می بینید که همراه با جزئیات زیاد است.

در پایین نمونه های بیشتری از نقاشی های ریاضی وار این هنرمند را مشاهده می کنید:

منبع