تاریخ نگاری یک جنگ - مجله یگانه

به گزارش گروه رسانه ها خبرنگاران، ایتالیا، سرزمین داربی ها، تقویم سری آ پر است از داربی های ریز و درشت هفتگی، داربی هایی که عموماً ریشه جغرافیایی دارد و بعضاً هم ریشه تاریخی. از جمع داربی های جغرافیایی، می توان به داربی دلامادونینا اشاره نمود، به مجسمه مریم باکره بر فراز شهیرترین کلیسای شهر. داربی دلاموله میان یوونتوس و تورینو که به واسطه بنای تاریخی موله آنتونلیانا در تورین به این نام شهرت پیدا نموده است. داربی کاپیتولینو که همان داربی پایتخت نشینان ایتالیا میان رم و لاتزیوست. داربی سیسیل میان کاتانیا و پالرمو. داربی پر از خشم جنوا و سامپدوریا، داربی دلو استرتو میان مسینا و رجینا و از جمع داربی های تاریخی، داربی دل سوله یا داربی خورشید میان رمی های پایتخت نشین و جنوبی های ناپل اما شاید داربی ایتالیانو، میان یوونتوس و اینتر، بی احتیاج از قرابت جغرافیایی، بزرگ ترین داربی سرزمین چکمه به شمار رود.

تاریخچه

ریشه داربی ایتالیا را به جیانی بررا، بانفوذترین روزنامه نگار قرن گذشته ایتالیا نسبت می دهند، زمانی که در اواخر دهه 60 و مشخصاً در فصل 68-1967 کلیدواژه داربی دی ایتالیا (ایتالیانو) را برای نخستین بار وارد ادبیات ورزشی کشور ایتالیا می نماید. رقابت های قهرمانی ایتالیا نخستین بار در فصل 1898 شکل می گیرد، زمانی که هنوز تیمی به نام اینتر متولد نشده بود و یوونتوس یکساله هم چندان شکوه و جلوه ای در فوتبال این کشور نداشت. آن سال ها، خودنمایی جنوا 6 قهرمانی از 7 عنوان قهرمانی نخست این رقابت ها را برای آنان به همراه داشت. یوونتوس هم 7 سال بعد، در سال 1905 اولین بار جشن قهرمانی می گیرد. در اولین فصل جدایی اینتر از میلان در فصل10-1909 نراتزوری هم داستان قهرمانی هایش را کلید می زند، بعد از آن پرو ورکالی که این روزها نامی از آن در سطح اول فوتبال ایتالیا برده نمی گردد، 5 بار پیاپی قهرمان می گردد و بازی ها به خاطر جنگ جهانی به یک خواب زمستانی 5 ساله می رود.

رقابت های حرفه ای سری آ از فصل 20-1919 برپا می گردد و اینتری ها نخستین جام را به خانه می برند. رقابت دو تیم در امتداد قرن ادامه می یابد. 5 قهرمانی متوالی یووه در دهه 30 و 80 سال بعد 5قهرمانی متوالی اینتری ها در دهه 2000. با این حال یووه فراز و نشیب های کمتری را نسبت به رقیبش تجربه می نماید و استوارتر از نراتزوری پیش می رود و به نخستین تیم با 2 ستاره در فوتبال ایتالیا تبدیل می گردد.

در تمام این سال ها، تقابل اینتر و یووه جذابیت و حساسیت های بیشتری نسبت به جدال های میلان و یووه داشته است، حداقل تا پیش از شروع عصر طلایی میلان در دهه های 80 و 90 که این تیم ظرف مدت 10 سال، 6 بار قهرمان سری آ می گردد. بعد از این عصر طلایی، اگرچه روسونری ها داعیه های بیشتری دارند اما هرگز کسی آنها را یک طرف بزرگ ترین داربی کشور نمی داند، داربی ایتالیا برچسبی همیشگی است، پر از ریشه های تاریخی که حصرش را به اینتر و یووه داده است. ریشه هایی که از 16 آوریل 1961 کلید می خورد. دو تیم در جریان رقابت شانه به شانه برای قهرمانی در بازی فینال گونه فصل رو در روی هم قرار می گیرند اما شورش تماشاگران بازی را نیمه کاره می گذارد. مسؤولان بازی ها در ابتدا طرف یوونتوسی را گناهکار می دانند و بازی 2 بر صفر به سود اینتر سند زده می گردد اما 2 ماه بعد و زمانی که فصل به مقطع حساس خود می رسد، رأی قبلی به واسطه اعتراض باشگاه یوونتوس باطل و دستور به تکرار بازی می گردد.

آنجلو موراتی، پدر ماسیمو موراتی که در آن موقع مالک باشگاه اینتر بود، عنوان می نماید که نفوذ خانواده آنیلی باعث این تغییر ناگهانی در رأی شده است و او در واکنش و اعتراض به این موضوع، به سرمربی تیمش می گوید تیم آموزشگاه باشگاه را به مصاف یوونتوس بفرستد. 10 جولای 1961 هم قطعاً در تاریخ داربی های دو تیم برای همواره به یادگار خواهد ماند، یووه با نتیجه 9-1 تیم جوانان اینتر را در هم می کوبد و ضمن رقم زدن پرگل ترین داربی تاریخ دو باشگاه، از عنوان قهرمانی اش دفاع می نماید. نقطه الهام بخش این بازی، زننده تک گل اینتر است، ساندرو ماتزولا، پسر 19 ساله والنتینو ماتزولا ستاره تیم افسانه ای تورینو در دهه 40، تیمی که بعد از 5 قهرمانی پیاپی در سری آ، در سانحه هوایی مشکوک سوپرگا برای همواره از صحنه تاریخ محو می گردد. محو می گردد تا رقیب پایین دست گذشته آن روزها، یعنی یووه دوباره تیم اول تورین گردد، پرونده سوپرگا برای همواره خاکستری باقی می ماند. 26 سال بعد در آوریل 1998 جرقه دیگری زده می گردد. روزهایی که اینتر و یووه شاه ماهی های فوتبال را در ترکیبشان دارند.

یک طرف رونالدوی برزیلی و طرف مقابل زیدان فرانسوی. اینتر بازی رفت را با تک گل یوری یورکائف در خانه برده و حالا در هفته سی ویکم (لیگ ایتالیا در آن موقع با 18 تیم برگزار می شد) دو تیم در فینال لیگ برابر هم قرار می گیرند. گل دقیقه 21 آلکس دل پیرو نتیجه بازی و بعدها جام قهرمانی را برای یووه رقم می زند اما این بازی یک تاریخ نانوشته هم دارد. ضربه آشکار مارک یولیانو به سینه رونالدو در محوطه جریمه یووه از سوی چیکارینی به هیچ انگاشته می گردد، پنالتی واضحی که بعدها بارها دستمایه کمدین های خوش ذوق ایتالیایی قرار می گیرد و بغض فروخورده ابدی اینتری ها. پیروزی های متوالی یووه در سال های ابتدایی دهه 2000 ادامه دارد. دو پیروزی 3 بر1 و 3 بر صفر در سال های 2001 و 2003 برای یوونتوس عملا نشان می دهد رقیب آبی و مشکی را یارای مقابله با آنها نیست. بلافاصله در همان سال و در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا اتفاق جالبی می افتد. دو تیم دو طرف نیمه نهایی می شوند. در یک سو یووه باید از پس رئال برآید و در سوی مقابل اینتر، میلان همشهری را در پیش دارد، آن هم درست بلافاصله بعد از اینکه غول مادریدی رونالدو و زیدان دو طرف را بلعیده.

تمام ایتالیا چشم انتظار داربی اول کشور در فینال هستند. یووه در شب اول از دور برگشت که شاید بهترین بازی تمام تاریخ بیانکونری در اروپا به شمار بیاید، با گل های ترزگه، دل پیرو و سوپرگل به یادماندنی پاول ندود، تک گل زیدان را بی ثمر می گذارد و به فینال می رسد. در آن سو اما اینتر با دو تساوی صفر - صفر و 1-1 و تنها و تنها به واسطه قانون گل زده در خانه حریف برابر میلان می شکند تا رویای ابدی بر باد رود. و سرانجام آتش جنگ که در جریان رسوایی های معروف فوتبال ایتالیا موسوم به کالچوپولی شعله ور می گردد. یوونتوس 2 قهرمانی سال های 2005 و 2006 خود را از دست می دهد و راهی سری ب می گردد و اینتر با تصاحب یکی از این دو قهرمانی، درخشان ترین روزهایش را استارت می زند. اینتری ها معتقدند عدالت (و نه همه آن) در قبال رقیب اجرا شده و یوونتوسی ها طرف مقابل را به غارت جام و عنوانشان متهم می نمایند. 6 سال می گذرد.

در تمام این مدت بارها طرفین مدارک تازه ای رو می نمایند و بارها دادگاه های ارشد ایتالیا به راه می افتند اما سرانجام هر یک تنها و تنها سرمنشأ کینه های بیشتر می گردد و قصه ای که هنوز و همواره سر دراز دارد. یووه و اینتر حالا میانه ای به تاریکی بارسلونا و رئال، لیورپول و یونایتد، گلاسکو و سلتیک و در آن سوی اقیانوس ها بوکا و ریورپلاته دارند. نزاعی که هیچ گاه سر آتش بس نمی گیرد و برای همواره بزرگ ترین داربی ایتالیا خواهد ماند.

منبع: وطن امروز

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها