تلویزیون با مخاطبانش چه می کند؟ - مجله یگانه

فارغ از مسائل فنی، این دو بازی آخر، یعنی دیدار استقلال در اراک و سپاهان در تبریز به واسطه حضور پرشور تماشاگران، رنگ وبوی متفاوتی هم به خود گرفته بود و حس وحال رخت بربسته از ورزشگاه های ایران را که به واسطه کج سلیقگی مسئولان در اعلام بی تماشاگرکردن بازی ها رقم خورده بود، دوباره به فضای فوتبال برگرداند. هرچند که این حس ناب، با تصویربرداری و کیفیت ضعیف این دو بازی به ویژه دیداری که در اراک برگزار شد، نصفه و نیمه ماند.

واقعیت امر این است که برخلاف وعده های مکرر مسئولان صداوسیما مبنی بر بهبود کیفیت تصاویر فوتبال در شهرستان ها، هنوز هم به نظر می رسد این بازی ها با ابتدایی ترین شکل ممکن ضبط و پخش می شوند که ناگفته پیداست روی اعصاب مخاطب است. تلویزیون که بسیاری از مخاطبانش را از دست داده به واسطه انحصاری که در پخش بازی های لیگ برتر دارد، همچنان پربیننده ترین برنامه هایش همین مسابقات پخش زنده است؛ ولی عجیب آنکه در بهبود کیفیت این تصاویر هم هیچ کوششی نمی کند یا اینکه کوششی که قابل لمس باشد، انجام نشده است.

این اتفاقات در حالی رخ می دهد که صداوسیما به واسطه قدرت خودخوانده ای که برای خودش ایجاد کرده، سال هاست از پرداخت حق پخش تلویزیونی طفره می رود و در میان شگفتی بدترین تصاویر با بدترین کیفیت ممکن را از زمانی که قرار است بازی های لیگ در شهرستان برگزار شود، به خورد مخاطب می دهد. تصاویری که بار ها معین شده حتی پخش آن ها از دوربین های گوشی های هوشمند نو هم ضعیف تر و بی کیفیت تر است.

درحالی که این روز ها مسابقات در کشور های همسایه به صورت 4K، فول اچ دی و در بدترین حالت ممکن اچ دی پخش شود و کارگردان های تلویزیونی در حال امتحان کردن پخش این رقابت ها با فرمت 8K هم هستند، در ایران همچنان مشابه با چند دهه قبل، مسابقات فوتبال بر بستر SD به دست مخاطب می رسد که ناگفته پیداست ضعفی بزرگ و غیرقابل چشم پوشی است.

تلویزیون از کنار پخش رقابت های فوتبال درآمد بسیار هنگفتی دارد و اغلب تعدد زیرنویس های تبلیغاتی به قدری زیاد است که از کیفیت پخش کاسته می شود؛ ولی به نظر می رسد هزینه کردن برای بهبود تصاویر ارسالی از شهرستان ها چندان اولویتی ندارد. این اتفاق را باید گذاشت کنار تصاویری که از کشور های دیگر در زمان پخش فوتبال مخابره می شود. جایی که کارگردان های خارجی آن قدر ابتکار به خرج داده اند که ارائه نمای 360 درجه، کار های گرافیکی آنلاین و حتی پخش به شیوه پلی استیشن هم به رزومه آن ها افزوده شده است.

ولی در ایران حتی شهر های بزرگی مانند اصفهان، اهواز و تبریز که تیم های لیگ فزونی هم دارند، از ارسال تصاویر به صورت اچ دی عاجز مانده و اغلب با استفاده از افراد غیرمتخصص برای پخش بازی های فوتبال، از حداقل ها هم فاصله نجومی می گیرند.

شاید به همین دلیل است که روس ها که همین چند وقت پیش تیم زنیت را برای دیداری محبت آمیز به اصفهان فرستاده تا با سپاهان بازی کنند، نقدها تندوتیزی از کیفیت تصاویر این بازی کردند. در واقع سیگنال های ارسالی از ایران در آن بازی به حدی بی کیفیت بود که صدای تماشاگران روس را درآورد و یک شبکه تلویزیونی را به توضیح واداشت. علاوه براین، یکی از رسانه های این کشور هم با کنایه اظهار داشت که این تصاویر یادآور کیفیت پخش زنده مسابقات سال 2007 در روسیه است! قاب های مشکی دور تصویر، پخش بازی بدون صدای ورزشگاه، شنیده شدن صدای گاه و بی گاه گزارشگر ایران و زوایای عجیب دوربین ازجمله نقدهای بود که هنگام پخش بازی سپاهان - زنیت از سوی هواداران تیم روسی مطرح شد. این نقدها به حدی بود که در نهایت شبکه Match TV که مسابقه را پخش می کرد، مجبور به ارائه توضیحاتی شد و آن را تقصیر طرف ایرانی دانست. در بخشی از توضیحات این شبکه آمده بود: مانند همه بینندگان، ما درک می کنیم که کیفیت پخش به طور کامل الزامات پخش مدرن را برآورده نمی کند. متأسفانه این واقعیتی است که مربوط به شرکای ایرانی ما است که سیگنال را ارائه می دهند.