سرعین بهار نمی شناسد - مجله یگانه

سرعین بهار نمی شناسد

نویسنده:زهرا کشوری

در هوای لحظه های برفی

خیلی ها سفر به اردبیل و سرعین را در دل اسفند دیوانگی می دانند؛ هرچند که از دست دادن سفر در پای کوی سبلان و در منطقه سرعین آن هم در وسط برف های زمستانی که هیچ اهمیتی به آمدن بهار نمی دهند،جای افسوس دارد. از فرودگاه اردبیل تا سرعین تنها 25کیلومتر فاصله است . فاصله ای که از دل بزرگراه می گذرد و مقصد را نزدیک تر از آنچه هست ، نشان می دهد.

دو سوی جاده را برفی سفید در برکشیده است . برفی ماندگار که تا دل بهار تو را می کشاند و روی قله ها برای چهار فصل ماندگار می گردد. نخستین جشنواره ورزش های زمستانی اردبیل که با حضور گروه های هنری و ورزشی در دل سرعین و کوه های آلوارس برگزار می گردد، خاطره ای سفید و پر از دانه های برف را در حافظه سفری مان حک می نماید.

تا جایی که توانسته ایم ، پوشیده ایم و لباس هایی در چمدان ها جا داده ایم تا مبادا از سرمای اردبیل به ما گزندی رسد. درست مثل پنگوئن قطب در صفحه سفید زندگی شده بودیم . اما از آن سوز سرما که در فکر داشتیم و هزار بار ما را از آمدن به این منطقه منصرف نموده بود، خبری نبود. پوشش مردم بیشتر به روزهای آخر اسفند و اوایل بهار تهران می ماند.

متعجب از این هوای بهاری که به پیشواز آمده ، سوار ماشین شدیم تا در سرعین آرام بگیریم . تازه گرمای آفتابی را که بر تن سفید برف شعله می کشد، درون ماشین حس می کنیم و چشمانی که تاب نگاه کردن به بازی برف و آفتاب در این سرزمین را ندارد.

● و آن سال های نه چندان دور

هتل لاله تنها چیزی بود که از سفرهای سال ها پیش به سرعین در فکرم جا خوش نموده بود؛ اما امروزه منطقه سرعین پر از هتل ها و مسافرخانه های قدونیم قد شده است . نزدیک 50هتل در این منطقه پذیرای مهیمانان آبگرم های سرعین هستند. از این میان تنها 2هتل لاله و چالدران دولتی و باقی هتل ها متعلق به بخش خصوصی و مردمی است . پتانسیلی که بالقوه به جای مانده و همت مجریان منطقه را برای شکوفایی داشته های پنهان این منطقه می طلبد.

نخستین جشنواره ورزش های زمستانی را سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی و جهانگردی اردبیل با پشتیبانی اقتصادی شرکت توریستی آلوارس مهرگان ، هتل بزرگ سپید و آناهیتا برگزار کرد. این جشنواره با هدف جلب جهانگرد زمستانی در منطقه ها بکر سرعین انجام شد. ناآشنایی با پتانسیل های زمستانی این منطقه زیبایی کوهپایه های سبلان را به زمستانی سرد و خالی از گرمای وجود مهمانان این دیار تبدیل نموده است.

● سرعین ، سرزمین چشمه های جوشان

سرعین منطقه کوچکی است که تا پیش از جاری شدن آوازه آبگرم آن هیچ کس نامی از این روستای کوچک نشنیده بود. اما روی آوردن جهانگردان برای التیام دردهای خود در دل چشمه های جوشان این منطقه باعث شد سرعین مقصد جهانگردهای تابستانی بسیاری از جهانگردان ایرانی و خارجی گردد.

سرعین در یک دهه گذشته ساخته شد. بخش خصوصی بسرعت در این منطقه هتل و آپارتمان ساخت و چشمه ها و آبگرم ها رونق گرفت ، ولی بدون برنامه و طرح قبلی . برای همین است که معماری این منطقه به دلت نمی نشیند. سرعین از این لحاظ مانند هزاران منطقه ای است که پیش از این دیده ای و خیلی زود به دست فراموشی می سپاری . 4خیابان اصلی دارد که سکوت شبانه آن هر شب از طریق گام های آرامی که به سوی آبگرم ها روانه می شوند، شکسته می گردد. خانه های مسکونی آن کم است و بیشتر این منطقه ها در محدوده منتهی به پارک آناهیتا هستند.

خیابان های اصلی شهر معمولا در این روزها آرام و شامل مسافرانی است که بیشتر از شهرهای اطراف بویژه اردبیل برای آب درمانی وارد سرعین شده اند. معمولا در 24ساعت شبانه روز 18سرباز مامور ایجاد نظم و آرامش خیابان های اصلی منطقه است.

با چند نفر از آنان در میان بارش آرام برفی که دوست داری تا ابدیت در دلش قدم بزنی ، به تبادل نظر می نشینم . بیشترین کار آنها نگهبانی از وسایل نقلیه و ماشین های مسافران و جلوگیری از مزاحمت برای بانوان است . قدم زدن دو سرباز در هر خیابان اصلی هر روز در حافظه تصویری تو جان تازه ای می گیرد.تمامی شرکت نمایندگان این جشنواره از جمله ورزشکاران ، هنرمندان استان های مختلف و اصحاب رسانه های ملی از جمله های شبکه های مختلف تلویزیون ، روزنامه ها و خبرگزاری ها در 2هتل آناهیتا و هتل بزرگ سپید اسکان یافتند. برگزارنمایندگان این جشنواره خواهان همکاری هتل لاله برای پذیرایی از شرکت نمایندگان شدند،اما این هتل موافقت نکرد. به گفته مسوولان سازمان میراث فرهنگی ، مسوولان هتل لاله قول مساعد داده اند که در جشنواره های آینده به جهانگردانی که در این هتل ها ساکن می شوند، تا 50درصد تخفیف دهد.

● بفرمایید شهد شیرین سبلان

علاوه بر هتل ها، منطقه پر از رستوران است که با غذا و خوردنی های مقوی پذیرای مهمانان این دیار است.

عسل سبلان و سرشیر یکی از متداول ترین و خوشمزه ترین صبحانه های مهمانان این منطقه است . از دیگر طعم های ماندگار سرعین ، آش دوغ معروفش است که می توان در شهرهای دیگر چون اردبیل هم نوش جان کرد. زمستان است و مسافران اندک و تنوع غذایی کم ، اما با توجه به فعالیت زیاد مردمان این دیار غذای گوشتی از رایج ترین غذاهای این منطقه است.

● رو به سوی آلوارس

هوای امروز برای رفتن به سوی بلندی های آلوارس مساعد است . دل جاده را می شکافیم و 23کیلومتر راه می پیماییم تا به پیست اسکی آلوارس برسیم . برای رسیدن به پیست باید روستای آلوارس ، زخم خورده از زلزله مهیب اردبیل را پشت سر بگذاریم . روستا غرق ویرانی است . گویی ساکنان آن هیچ عجله ای برای برگشتن به زندگی پیش از آن را ندارند. روستا پر است از سگ های تیزی که کوچکترین تجاوزی را به حریم گله های گوسفندان محله تاب نمی آورند و یک پیرزن در آن گوشه دور، پوشیده در لباس زیبای محلی پشت به ما در دل روستا گم می گردد و بوی نان داغی که می گوید زندگی ادامه دارد.

راه پر و پیچ خم را ادامه می دهیم تا ابتدای پیست . داربست ها و بناهای نیمه ساز خبر از برنامه هایی که می دهد که برای فردای این پیست در نظر گرفته اند. پیست در ارتفاع 3200متری از سطح دریا قرار گرفته است و به علت بارندگی های فراوان برف در طول پاییز و زمستان و دیر ذوب شدن برف ها، 6تا 8ماه از سال محل مناسبی برای ورزش های زمستانی را به وجود آورده است.

سوار تله سی می شویم تا آرام از بالای این همه زیبایی بگذریم . سبلان درست روبه روی ما قرار گرفته است و انسان هایی که آن پایین لابه لای پستی و بلندی زمین می آیند و می فرایند. دمی در دل رستوران بالای پیست استراحت می کنیم ، در کنار اجاقی گرم و چایی گرمتر.

طرح مطالعاتی مجموعه فرهنگی ، توریستی و ورزشی آلوارس با سرمایه گذاری سازمان همیاری های شهرداری های استان ، شرکت توسعه مهمانخانه های ایران و شهرداری سرعین در آبان 1378انجام شد و شرکت فرهنگی ، ورزشی ، توریستی ورزش های زمستانی به عنوان مجری ، اجرای طرح و پیگیری آن را به عهده گرفت.

در صورتی که برنامه درست پیش رود، پیست اسکی آلوارس به یک پیست بین المللی مطابق با استانداردهای جهانی تبدیل می گردد و می تواند شاهد برگزاری مسابقات ورزش های زمستانی در سطح کشور و حتی قاره آسیا باشد.

از ویژگی های شاخص منطقه ای که مجتمع ورزش های زمستانی آلوارس در آن واقع شده است ، علاوه بر جاذبه های زمستانی ، جاذبه های بهاری و تابستانی آن نیز هست ؛ از جمله روی آوردن عشایر با گله های بزرگ به منطقه ها حوالی آن ، هوای خنک و معتدل در اوج تابستان ، پوشش گیاهی و گل های رنگارنگ به صورت دشت های وسیعی از شقایق های کوهی ، گل ختمی و گون و بعلاوه قرار گرفتن مسیرهای صعود به قله سبلان و قلل دیگر از فاصله نزدیک کمپ مجتمع و مشرف بودن آن به شهرهای سرعین ، نیر و اردبیل که خاطره هایی رنگارنگ را در دل 4فصل سال در این گوشه آرام می آفریند.

● غریبه ها در شهر

به سرعین بر می گردیم. دور از هیاهویی که چند روزی است گروه های شرکت نماینده در منطقه ایجاد نموده اند، سرعین هنوز میزبان بودنش را حس ننموده و با مهمانانش غریبه است . سرعین هیچ آمادگی ای برای پذیرایی از مهمان را ندارد. نه در زمستانی چنان زیبا و نه در آن تابستان رنگارنگ و بهار زیباتر از همه . سرعین هنوز با مفهوم جهانگردی و مسافر پس از سال ها پذیرایی فصلی از مهمانان که بیشتر عرب های حاشیه خلیج فارس ، عربستان و جهانگردان ایرانی را شامل می گردد، هنوز به جهانگرد و مسافر به چشم یک غریبه نگاه می نماید. گران فروشی ها و بالا و پایین کردن نرخ کرایه ماشین ها و رعایت نکردن اصول بهداشتی در مجتمع های آبگرم ، نشان می دهد که سرعین تا منطقه نمونه جهانگردی شدن راه زیادی دارد. اینجاست که پیشنهاد احداث یک دانشگاه یکی از راهکاری لازم برای ایجاد یک منطقه نمونه جهانگردی مطرح می گردد.

احداث یک دانشکده با رشته های مرتب از جمله هتل داری ، مدیریت جهانگردی و رشته های دیگر یکی از اساسی ترین راه ها برای گگرددن آغوش زیبایی هایی این منطقه به روی جهانگردان داخلی و خارجی است . با توجه به وجود منطقه ها جهانگردی در اطراف سرعین و نزدیکی به شهر اردبیل می توان از این پتانسیل آموزشی بهره های بسیار برد.

● رفقای نیمه راه

نخستین جشنواره ورزش های زمستانی در حالی برگزار شدکه جای بسیاری از مجریان منطقه خالی بود. خبری از مسوولان سازمان تربیت بدنی نبود. مهمان نوازی شهرداری زیر بارش برف های چند روزه سرعین گم شده بود و عملا هیچ تلاشی برای رفت و روب کردن منطقه که قرار بود چند روزی زیبایی خویش را به رخ جهانگردانش بکشد، دیده نشد. تمام آنچه در این چند روز در فکر جهانگردان نقش بست ، بلدوزرهای پارک شده در کنار ساختمان بود که زیر برف پنهان شده بودند. همه چیز نشان می دهد که سرعین تا منطقه نمونه جهانگردی شدن راهی طولانی دارد. انگار باید منتظر یک اتفاق بود؛ اما اینجا قانون همه یا هیچ است ؛ اگر همه باشند، سرعین به جایگاهی که باید داشته باشد خواهد رسید. سال هاست سرعین می خواهد خود را میزبان شایسته نشان بدهد اما یک دست صدا ندارد.

از این سفر هنوز برنگشتیم . قرار است در هفته های آینده شما را به خلخال و منطقه زیبای اندبیل ببریم . شاید هم پیش از اندبیل سری به اردبیل و بقعه شیخ صفی اردبیل زدیم.

● اکران آدم برفی ها در آناهیتا

یکی ، دو روز پیش از مسابقه برف حسابی باریده و سرعین یک سر سفید شده بود و همه چیز برای انجام مسابقه ساخت تندیس و آدم برفی بین 8گروه هنری آماده بود. البته قرار بود تندیس و آدم برفی در دل آلوارس ساخته گردد؛ اما بارش فراوان برف ، گروه را به پارک آناهیتا کشاند. این منطقه را آماده نموده بودند تا در صورت بارش برف و بسته شدن راه آلوارس مسابقه در دل پارک تاریخی آناهیتا برگزار گردد.

پارک زمینی بود به وسعت تک درختانی که در میان سفیدی زمین سر به آسمان آبی ساییده بودند و وسایل بازی خالی از هیاهوی بچگانه . برف ها و یخ ها می رسید و هر گروهی مکان خود را برای نقش زدن آنچه در فکر داشت ، آماده می کرد. گروه ها کم کم آماده می شدند و دانه های برف گوله می شدند و حجم می گرفتند و نقش می یافتند. گروه های خبری زیادی از شبکه های خبر، برنامه آستانه ، صبح به خیر ایران ، جام و جم و مطبوعات و خبرگزاری های سراسری و محلی برای پوشش آن به سرعین آمده بودند.

دانه های برف بر شدت و حجم خویش اضافه می کرد و نقش ها شکل می گرفت . تماشاچیان کم کم برگشتند و هنرمندان ماندند تا از فرصت به جامانده برای تکمیل تندیس های برفی استفاده نمایند. فردای آن روز پارک آناهیتا پر بود از اسطوره های تاریخی و نقش های مختلف . از کعبه گرفته تا تخت جمشید، دلفین های دوقلو، شیرهای غران و ده ها نقش و حجم دیگر. پارک مملو از جمعیت شده بود تا نتیجه 2روز نقش زدن با برف را ببینند.

منبع: روزنامه جام جم

منبع: راسخون