کوه ها چگونه به وجود می آیند؟ - مجله یگانه

بیشتر کوه ها هنگام لغزش آرام صفحات تکنونیکی ایجاد می شوند. بعضی از آن ها نیز نتیجه فرسایش و بعضی نتیجه آتشفشان ها هستند. کوه ها نوعی از اشکال مختلف زمین اند و ارتفاع بیشتری نسبت به منطقه ها اطراف دارند. ارتفاع آن ها از 600 متر بیشتر و بلندتر از تپه ها هستند. بلندترین کوه دنیا در آسیا واقع شده اند و بلندترین رشته کوه ها در اقیانوس اطلس قرار دارند. جالب است بدانید که بعضی از مرتفع ترین کوه ها در عمق اقیانوس ها قرار گرفته اند. در این مقاله در خصوص چگونگی به وجود آمدن کوه ها بحث و فرآیند شکل گیری آن ها را آنالیز می کنیم.

اطلاعات عمومی درباره کوه ها

کوه ها، نشان دهنده شرایط آب وهوایی در قله های خود هستند؛ به عنوان مثال، در یک کوه مرتفع شرایط آب وهوایی از دامنه تا قله آن فرق دارد. در مقایسه با پایه کوه، قله آن سردتر است و حتی ممکن است پوشیده از برف باشد. علاوه بر این، در قله کوه ها اکسیژن کمتری وجود داشته و اشعه خورشید تأثیر بیشتری دارد. به همین خاطر گونه های مختلفی از گیاهان و جانوران در یک کوه زندگی می نمایند. جنگل های دو طرف کوه، جنگل آلپ نامیده می شوند.

تخمین زده می گردد که آب موردنیاز نیمی از جمعیت دنیا به این شکل به زمین وابسته است. در واقع رودخانه های بزرگ دنیا از کوه ها تغذیه می نمایند. بسیاری از کوه ها دارای دریاچه های یخی هستند که به دلیل آب شدن یخچال های طبیعی ساخته شده اند. با این حال همه کوه ها دارای پوشش گیاهی نیستند و بعضی از آن ها خشک و بی ثمرند. شما می توانید کوه های جوان را به خاطر داشتن یک تنگه (دره عمیق) تشخیص دهید.

انواع کوه ها و چگونگی شکل گیری آن ها

بلندی های روی زمین که در اطراف آن زمین های پست وجود دارند، کوه می نامیم. آن ها اساسا از سنگ ساخته شده اند. با توجه به فرآیند شکل گیری کوه، بیرونی ترین لایه زمین یا پوسته زمین از 6 صفحه تکنونیکی ساخته شده است. هرگاه این صفحه ها حرکت نمایند و با هم برخورد نمایند، منطقه ها وسیع زمین ارتقا پیدا می نمایند و در نتیجه به کوه های مرتفع تبدیل می شوند. بسته به فرآیند های زمین شناسی کوه ها دارای پنج نوع متفاوت هستند.

کوه های خمیده

کوه های خمیده یا FOLD، رایج ترین کوه ها هستند. آن ها در اثر برخورد دو صفحه که باعث تا شدن پوسته زمین می شوند، به وجود می آیند. این تا شدن، دامنه کوه ها را در هر دو طرف به وجود می آورند که به آن تاقدیس می گویند؛ جایی که هر دو طرف به سمت یک نقطه صعود می نمایند. هیمالیا در آسیا، کوه های راکی در شمال آمریکا و کوه های آلپ در اروپا از این دسته کوه ها هستند.

کوه های گسل دار

کوه های گسل دار زمانی ایجاد می شوند که سنگ های پوسته زمین در امتداد گسل ها پیش بروند. کوه های گسل دار دو نوع هستند؛ کوه های شیب دار و کوه های مرتفع. در نوع اول دو طرف کوه دارای شیب است، در حالی که در نوع دوم کوه کج است و یک سمت شیب ملایم و سمت دیگر شیب تندی دارد. رشته کوه های نوادا و کوه های تئون در شمال آمریکا نمونه هایی از این نوع کوه ها هستند.

کوه های گنبد شکل

کوه های گنبدی به دلیل بالا آمدن ماگمای داغ از گوشته بالا می آیند و لایه های رسوبی پوسته زمین را می پوشانند. در این روند ماگما فوران نمی کند؛ اما سرد و سفت می گردد و در آخر هسته کوه را شکل می دهد. این کوه ها به خاطر شکل ظاهری شان به این نام شکل گرفته اند. کوه های ناواهو در یوتا و کوه آدیروندک در نیویورک از این قبیل هستند.

کوه های آتشفشانی

همان طور که از نام شان پیدا است، کوه های آتشفشانی به دلیل فوران های آتشفشانی به وجود آمده اند. در این کوه ها، گدازه ها به سطح زمین می رسند و سرد و سخت می شوند و این کوه ها را تشکیل می دهند. در بسیاری از موارد، مواد آتشفشانی به دلیل فشار زیاد تا ارتفاع زیادی بالا می رود. کوه فوجی در ژاپن و کوه اتنا در اروپا، از کوه های معروف آتشفشانی هستند.

کوه های مسطح

کوه های مسطح به دلیل فرسایش در طول زمان به وجود می آیند. رودخانه های جاری نقش عمده ای را در شکل گیری این کوه ها به عهده دارند. معمولا رشته کوه های برابری را شکل می دهند. کوه کت اسکیل در نیویورک یک نمونه از کوه های مسطح است. علاوه بر این کوه های دیگری هم از فعالیت های دیگر زمین تشکیل شده اند. گرچه رشته کوه های راکی در شمال آمریکا به کوه های fold معروف اند؛ اما در همان محدوده کوه های گنبدی و گسل دار هم دیده می شوند. در طبیعت فرآیندهای یخ بندان، فرسایش خاک، هوازدگی شیمیایی و مکانیکی مدام در حال تکرار است که نقش عمده ای را در شکل گیری کوه ها ایفا می نمایند.